- Home
- Detective
- Historische roman
- Sprookjes
- Realistisch
- Vlinders - Simone van der Vlugt
- Iris- Caja Cazemier
- Krassen in het tafelblad - Guus Kuijer
- Het verrotte leven van Floortje Bloem - Yvonne Keuls
- Pijnstillers - Carry Slee
- Nikolaj - Ellen Tijsinger
- Hadden we er maar wat van gezegd - Jan de Zanger
- Majlent - Ted van Lieshout
- Vermist: het safehouse - Meg Cabot
- Tegen de muur op - Karlijn Stoffels
- Stuk - Judith Visser
- Ontdekt - Tiny Fisscher
- Meisje van Mars - Anna Woltz & Vicky Janssen
- Ik doe niet meer mee - Jacques Vriens
- Blauwe plekken - Anke de Vries
- Dun! - Do van Ranst
- Vrijwillig? - Ardine Korevaar
- Hoe overleef ik de puberteit? - Francine Oomen
- Pokerface - Pete Hautman
- Spijt! - Carry slee
- Afblijven! - Carry Slee
- Hoe overleef ik mezelf? - Francine Oomen
- Met mijn ogen dicht - Maren Stoffels
- Science Fiction
- Fantasy
- Oorlog
- Andere culturen
- Griezel
- Poëzie
- Spanning en avontuur
- Waargebeurd
- Strips
- Top 10
- Wist je datjes
- Wat is jouw favoriete genre?
- Contact
Hadden we er maar wat van gezegd
Flaptekst
Pieter Vink gaat naar de reünie van het 100-jarig bestaan van zijn school. Het is inmiddels 25 jaar geleden dat hij eindexamen deed. Hij kan zich nog maar een paar namen herinneren. Ook weet hij nog dat het tafeltje van Sietse leeg bleef bij het eerste examen, hij had een ongeluk gehad. Heeft dit met zijn nachtmerries over Sietse te maken?
Pieter komt op de reünie enkele klasgenoten tegen en praat ermee. Zijn geheugen komt beetje bij beetje terug. Sietse werd heel erg gepest door zijn klasgenoten. Hij kreeg harde ballen op zijn hoofd gegooid, werd gekleineerd, werd bekogeld met sneeuwballen en hij moest voor iedereen uittreksels maken. Een leraar, Stigter, heeft zelfs een rechtszaak nagespeeld met Sietse als hoofdverdachte. Sommige pesters hebben spijt en er rijst het plan om bij het diner, waarbij alle klasgenoten en de leraar Stigter aanwezig zijn, de confrontatie aan te gaan. Pieter, nu advocaat, zal het woord voeren en hij zorgt tijdens dit laatste diner voor een verrassing…..
Recensie - Hilde Clemens
“Pieter kijkt de gezichten langs. Het algemene gesprek is gestokt, er wordt weer in kleine groepjes gepraat. Die gebeurtenissen van vlak voor het examen moet iedereen zich herinneren, denkt hij.”
Het thema pesten blijft helaas altijd actueel. Je kent allemaal wel iemand op school die gepest wordt. Jan de Zanger beschrijft een dag uit het leven van Pieter Vink, waarbij hij zijn oude middelbare school bezoekt voor een reünie. Hij is bijna alles vergeten en langzamerhand komt zijn geheugen terug. Het zijn geen prettige herinneringen en naar aanleiding van gesprekken met zijn vroegere klasgenoten, wordt via flashbacks duidelijk wat er gebeurd is en waarom hij alles verdrongen heeft.
Eén van de klasgenoten, Sietse, heeft vlak voor het eindexamen een dodelijk ongeluk met een trein gehad. Maar waarom is hij ’s morgens naar het spoor gefietst? Zou dat niet te maken hebben met het pesten door een paar meisjes en jongens uit de klas? En zijn zij de enige schuldigen of zijn degenen die niets deden ook schuldig? Stap voor stap wordt duidelijk wat er precies gebeurd is.
Op boeiende, maar eenvoudig wijze wordt beschreven hoe Pieter zich steeds meer herinnert. Niet alleen de leerlingen, maar ook een leraar heeft het leven van Sietse op de middelbare school erg onaangenaam gemaakt. Sommigen hebben spijt, anderen zien niet eens wat ze gedaan hebben. Pieter, inmiddels advocaat, weet te zorgen voor een verrassend slot.
Je hebt tijdens het lezen heel veel medelijden met Sietse, die zo erg gepest werd. Maar ook met de hoofdpersoon Pieter voel je mee. Bijzonder in dit boek is dat je het verhaal beleeft vanuit zijn gezichtspunt, niet als tiener, maar als volwassen man. Het is triest om te weten dat hij al vijfentwintig jaar nachtmerries heeft. Je krijgt respect voor hem omdat hij op het eind toch de confrontatie aan durft te gaan.
Dit boek zet je zeker aan het denken over de gevolgen van pesten en is een aanrader voor iedere middelbare scholier: je zal het ademloos uitlezen!
.
Pieter Vink gaat naar de reünie van het 100-jarig bestaan van zijn school. Het is inmiddels 25 jaar geleden dat hij eindexamen deed. Hij kan zich nog maar een paar namen herinneren. Ook weet hij nog dat het tafeltje van Sietse leeg bleef bij het eerste examen, hij had een ongeluk gehad. Heeft dit met zijn nachtmerries over Sietse te maken?
Pieter komt op de reünie enkele klasgenoten tegen en praat ermee. Zijn geheugen komt beetje bij beetje terug. Sietse werd heel erg gepest door zijn klasgenoten. Hij kreeg harde ballen op zijn hoofd gegooid, werd gekleineerd, werd bekogeld met sneeuwballen en hij moest voor iedereen uittreksels maken. Een leraar, Stigter, heeft zelfs een rechtszaak nagespeeld met Sietse als hoofdverdachte. Sommige pesters hebben spijt en er rijst het plan om bij het diner, waarbij alle klasgenoten en de leraar Stigter aanwezig zijn, de confrontatie aan te gaan. Pieter, nu advocaat, zal het woord voeren en hij zorgt tijdens dit laatste diner voor een verrassing…..
Recensie - Hilde Clemens
“Pieter kijkt de gezichten langs. Het algemene gesprek is gestokt, er wordt weer in kleine groepjes gepraat. Die gebeurtenissen van vlak voor het examen moet iedereen zich herinneren, denkt hij.”
Het thema pesten blijft helaas altijd actueel. Je kent allemaal wel iemand op school die gepest wordt. Jan de Zanger beschrijft een dag uit het leven van Pieter Vink, waarbij hij zijn oude middelbare school bezoekt voor een reünie. Hij is bijna alles vergeten en langzamerhand komt zijn geheugen terug. Het zijn geen prettige herinneringen en naar aanleiding van gesprekken met zijn vroegere klasgenoten, wordt via flashbacks duidelijk wat er gebeurd is en waarom hij alles verdrongen heeft.
Eén van de klasgenoten, Sietse, heeft vlak voor het eindexamen een dodelijk ongeluk met een trein gehad. Maar waarom is hij ’s morgens naar het spoor gefietst? Zou dat niet te maken hebben met het pesten door een paar meisjes en jongens uit de klas? En zijn zij de enige schuldigen of zijn degenen die niets deden ook schuldig? Stap voor stap wordt duidelijk wat er precies gebeurd is.
Op boeiende, maar eenvoudig wijze wordt beschreven hoe Pieter zich steeds meer herinnert. Niet alleen de leerlingen, maar ook een leraar heeft het leven van Sietse op de middelbare school erg onaangenaam gemaakt. Sommigen hebben spijt, anderen zien niet eens wat ze gedaan hebben. Pieter, inmiddels advocaat, weet te zorgen voor een verrassend slot.
Je hebt tijdens het lezen heel veel medelijden met Sietse, die zo erg gepest werd. Maar ook met de hoofdpersoon Pieter voel je mee. Bijzonder in dit boek is dat je het verhaal beleeft vanuit zijn gezichtspunt, niet als tiener, maar als volwassen man. Het is triest om te weten dat hij al vijfentwintig jaar nachtmerries heeft. Je krijgt respect voor hem omdat hij op het eind toch de confrontatie aan durft te gaan.
Dit boek zet je zeker aan het denken over de gevolgen van pesten en is een aanrader voor iedere middelbare scholier: je zal het ademloos uitlezen!
.