- Home
- Detective
- Historische roman
- Sprookjes
- Realistisch
- Vlinders - Simone van der Vlugt
- Iris- Caja Cazemier
- Krassen in het tafelblad - Guus Kuijer
- Het verrotte leven van Floortje Bloem - Yvonne Keuls
- Pijnstillers - Carry Slee
- Nikolaj - Ellen Tijsinger
- Hadden we er maar wat van gezegd - Jan de Zanger
- Majlent - Ted van Lieshout
- Vermist: het safehouse - Meg Cabot
- Tegen de muur op - Karlijn Stoffels
- Stuk - Judith Visser
- Ontdekt - Tiny Fisscher
- Meisje van Mars - Anna Woltz & Vicky Janssen
- Ik doe niet meer mee - Jacques Vriens
- Blauwe plekken - Anke de Vries
- Dun! - Do van Ranst
- Vrijwillig? - Ardine Korevaar
- Hoe overleef ik de puberteit? - Francine Oomen
- Pokerface - Pete Hautman
- Spijt! - Carry slee
- Afblijven! - Carry Slee
- Hoe overleef ik mezelf? - Francine Oomen
- Met mijn ogen dicht - Maren Stoffels
- Science Fiction
- Fantasy
- Oorlog
- Andere culturen
- Griezel
- Poëzie
- Spanning en avontuur
- Waargebeurd
- Strips
- Top 10
- Wist je datjes
- Wat is jouw favoriete genre?
- Contact
Spijt!
Flaptekst
Jochem voelt zich niet erg gelukkig in de tweede klas. Hij is het mikpunt van getreiter. David doet er niet aan mee, maar hij durft er niks van te zeggen. De klassenleraar, die gymnastiek geeft, grijpt ook niet in. Hij heeft een hekel aan dikke Jochem. Jochem lijkt zich niets aan te trekken van de pesterijen die elke dag erger worden, want als de klas weer eens dubbel ligt, lacht hij zelf mee. Maar op een ochtend krijgen ze van de rector te horen dat Jochem na de klassenavond niet is thuisgekomen. David voelt zich schuldig.
Waarom heeft hij zijn mond ook nooit opengedaan? Samen met een vriendin gaat hij
Jochem zoeken om te zeggen dat het hem spijt. Als ze Jochems tas in het meer vinden, is het misschien al te laat…
Recensie – Anna van Leeuwen
“Het gepest wordt steeds erger en dat komt omdat ze me haten. Maar ik weet nu waarom:
ze denken dat ik een monster ben dat hen ziek maakt. Eerst dacht ik dat ze dat
zomaar zeiden, om me te jennen. Maar nu ze het steeds vaker zeggen, word ik er
bang van omdat ik denk dat ze misschien gelijk hebben.”
Zo begint Jochem, de hoofdpersoon van dit boek, op een gegeven moment te denken. Klasgenoten van hem zeggen zo vaak lelijke dingen tegen hem, dat hij er zelf in begint te geloven. Heel zijn gevoel van eigenwaarde is verdwenen; hij denkt zelfs dat zijn beste - en enige- vriendin Nienke van hem moet kotsen: “Nou snap ik ook waarom Nienke zaterdag plotseling moest overgeven. Ze zei dat het van de patat kwam, maar het kwam door mij. Ze kan niet meer tegen mij, maar durft dat niet te zeggen omdat we vrienden zijn.”
Spijt! geschreven door Carry Slee, is één van de meest ontroerende en mooie boeken die ik ooit heb gelezen. De manier waarop het hele proces van de pesterijen wordt beschreven is heel knap gedaan. Eerst worden er ‘alleen maar’ lelijke dingen tegen Jochem gezegd zoals ‘zeug’ en ‘vetklep’, maar de pesterijen worden steeds erger. Zo wordt Jochem na de gymles in zijn blootje naar de meisjeskleedkamer gesleept en wordt hij op een klassenavond volgegoten met sterkte drank en vervolgens door zijn eigen kots gerold.
Wat ik ook erg mooi vind aan dit boek is dat het verhaal niet alleen maar over het pesten zelf gaat, maar dat een paar kinderen, waaronder David en Vera, besluiten om er echt
iets aan te doen. Zij richten met de schoolkrantredactie een ‘pestlijn’ op, zodat ze kinderen die gepest worden kunnen helpen. Wanneer je dit boek hebt gelezen en weet wat de gevolgen kunnen zijn van pesten, zul je de komende keer wel twee keer nadenken voordat je iets lelijks zegt of doet tegen een leeftijdgenoot. Je wordt echt aan het denken gezet door dit boek.
Het boek is niet moeilijk om te lezen. Er worden niet al te moeilijke woorden gebruikt en
het boek is opgedeeld in overzichtelijke hoofdstukken. Het eerste gedeelte van het boek gaat over het gepest van Jochem, daarna gaat nog een deel van het boek over hoe de klasgenoten iets gaan doen aan het pesten om er voor te zorgen dat zo’n vreselijk iets nooit meer zal gebeuren. In het boek worden weinig geen flashbacks gebruikt. Je leeft echt in het heden. De vertelde tijd in het boek bedraagt ongeveer vier weken. De eerste twee weken gaan over het pesten van Jochem en de laatste twee weken over wat er na ‘het ongeluk’ gebeurt.
Ik had dit boek op mijn twaalfde al wel eens gelezen, maar het was absoluut geen
straf om het boek nog een keer te lezen! Wanneer je van spannende, realistische
boeken houdt met een alledaags thema, is dit boek zeker wat voor jou!
Wist je dat… één op de vijf leerlingen wordt gepest?
Wist je dat… jongens vaker gepest worden dan meisjes?
Jochem voelt zich niet erg gelukkig in de tweede klas. Hij is het mikpunt van getreiter. David doet er niet aan mee, maar hij durft er niks van te zeggen. De klassenleraar, die gymnastiek geeft, grijpt ook niet in. Hij heeft een hekel aan dikke Jochem. Jochem lijkt zich niets aan te trekken van de pesterijen die elke dag erger worden, want als de klas weer eens dubbel ligt, lacht hij zelf mee. Maar op een ochtend krijgen ze van de rector te horen dat Jochem na de klassenavond niet is thuisgekomen. David voelt zich schuldig.
Waarom heeft hij zijn mond ook nooit opengedaan? Samen met een vriendin gaat hij
Jochem zoeken om te zeggen dat het hem spijt. Als ze Jochems tas in het meer vinden, is het misschien al te laat…
Recensie – Anna van Leeuwen
“Het gepest wordt steeds erger en dat komt omdat ze me haten. Maar ik weet nu waarom:
ze denken dat ik een monster ben dat hen ziek maakt. Eerst dacht ik dat ze dat
zomaar zeiden, om me te jennen. Maar nu ze het steeds vaker zeggen, word ik er
bang van omdat ik denk dat ze misschien gelijk hebben.”
Zo begint Jochem, de hoofdpersoon van dit boek, op een gegeven moment te denken. Klasgenoten van hem zeggen zo vaak lelijke dingen tegen hem, dat hij er zelf in begint te geloven. Heel zijn gevoel van eigenwaarde is verdwenen; hij denkt zelfs dat zijn beste - en enige- vriendin Nienke van hem moet kotsen: “Nou snap ik ook waarom Nienke zaterdag plotseling moest overgeven. Ze zei dat het van de patat kwam, maar het kwam door mij. Ze kan niet meer tegen mij, maar durft dat niet te zeggen omdat we vrienden zijn.”
Spijt! geschreven door Carry Slee, is één van de meest ontroerende en mooie boeken die ik ooit heb gelezen. De manier waarop het hele proces van de pesterijen wordt beschreven is heel knap gedaan. Eerst worden er ‘alleen maar’ lelijke dingen tegen Jochem gezegd zoals ‘zeug’ en ‘vetklep’, maar de pesterijen worden steeds erger. Zo wordt Jochem na de gymles in zijn blootje naar de meisjeskleedkamer gesleept en wordt hij op een klassenavond volgegoten met sterkte drank en vervolgens door zijn eigen kots gerold.
Wat ik ook erg mooi vind aan dit boek is dat het verhaal niet alleen maar over het pesten zelf gaat, maar dat een paar kinderen, waaronder David en Vera, besluiten om er echt
iets aan te doen. Zij richten met de schoolkrantredactie een ‘pestlijn’ op, zodat ze kinderen die gepest worden kunnen helpen. Wanneer je dit boek hebt gelezen en weet wat de gevolgen kunnen zijn van pesten, zul je de komende keer wel twee keer nadenken voordat je iets lelijks zegt of doet tegen een leeftijdgenoot. Je wordt echt aan het denken gezet door dit boek.
Het boek is niet moeilijk om te lezen. Er worden niet al te moeilijke woorden gebruikt en
het boek is opgedeeld in overzichtelijke hoofdstukken. Het eerste gedeelte van het boek gaat over het gepest van Jochem, daarna gaat nog een deel van het boek over hoe de klasgenoten iets gaan doen aan het pesten om er voor te zorgen dat zo’n vreselijk iets nooit meer zal gebeuren. In het boek worden weinig geen flashbacks gebruikt. Je leeft echt in het heden. De vertelde tijd in het boek bedraagt ongeveer vier weken. De eerste twee weken gaan over het pesten van Jochem en de laatste twee weken over wat er na ‘het ongeluk’ gebeurt.
Ik had dit boek op mijn twaalfde al wel eens gelezen, maar het was absoluut geen
straf om het boek nog een keer te lezen! Wanneer je van spannende, realistische
boeken houdt met een alledaags thema, is dit boek zeker wat voor jou!
Wist je dat… één op de vijf leerlingen wordt gepest?
Wist je dat… jongens vaker gepest worden dan meisjes?