- Home
- Detective
- Historische roman
- Sprookjes
- Realistisch
- Vlinders - Simone van der Vlugt
- Iris- Caja Cazemier
- Krassen in het tafelblad - Guus Kuijer
- Het verrotte leven van Floortje Bloem - Yvonne Keuls
- Pijnstillers - Carry Slee
- Nikolaj - Ellen Tijsinger
- Hadden we er maar wat van gezegd - Jan de Zanger
- Majlent - Ted van Lieshout
- Vermist: het safehouse - Meg Cabot
- Tegen de muur op - Karlijn Stoffels
- Stuk - Judith Visser
- Ontdekt - Tiny Fisscher
- Meisje van Mars - Anna Woltz & Vicky Janssen
- Ik doe niet meer mee - Jacques Vriens
- Blauwe plekken - Anke de Vries
- Dun! - Do van Ranst
- Vrijwillig? - Ardine Korevaar
- Hoe overleef ik de puberteit? - Francine Oomen
- Pokerface - Pete Hautman
- Spijt! - Carry slee
- Afblijven! - Carry Slee
- Hoe overleef ik mezelf? - Francine Oomen
- Met mijn ogen dicht - Maren Stoffels
- Science Fiction
- Fantasy
- Oorlog
- Andere culturen
- Griezel
- Poëzie
- Spanning en avontuur
- Waargebeurd
- Strips
- Top 10
- Wist je datjes
- Wat is jouw favoriete genre?
- Contact
Majlent
Flaptekst
Joeri, bijna 12 jaar en half doof aan één oor, heeft een dik schrift gekocht om een geheim boek over zichzelf te schrijven. Hij zou namelijk eigenlijk liever een meisje willen zijn en wacht op een wonder. Zijn moeder vertelt hem dat hij Marjoleintje zou heten als hij een meisje was geweest. Hij schudt de letters en maakt er Majlent van, zijn geheime nieuwe naam.
Die dag komt zijn moeder thuis met de mededeling dat ze naar het ziekenhuis moet om aan de ontsteking aan haar been geopereerd te worden. Joeri is hier ongerust over, maar gelukkig mag hij wel bij zijn vader blijven en hoeft hij niet uit logeren. Hij schrijft alles op: wat hij beleeft op school en thuis. Gedurende vier dagen wordt je deelgenoot van zijn leven en zijn strijd of het wonder nu wel of niet door moet gaan. En aan het eind van die vier dagen weet hij ook precies wat hij later worden wil.
Recensie - Hilde Clemens
”Ik weet niet hoe ik het op moet schrijven, want ik mag het wonder niet verraden. Maar ik weet al heel erg lang dat ik geen gewone jongen ben – zo zal ik het maar zeggen. Aan de buitenkant zie ik er wel als een jongen uit, maar van binnen niet, volgens mij.”
Dit schrijft Joeri in zijn schrift, wat hij speciaal heeft gekocht om een boek over zichzelf te schrijven. Hij wacht namelijk op een wonder. Als lezer begrijp je heel snel wat dat wonder is en wil je heel graag weten of het nog wel goed komt met Joeri.
Op een hele grappige manier, met uitspraken die getuigen van veel humor, wordt beschreven wat Joeri gedurende vier dagen beleeft op school en thuis. Hij zegt bijvoorbeeld dat niemand kan weten of hij geen eierstokken heeft, want hij is nog nooit geopereerd en niemand heeft in zijn buik gekeken.
In dit ik-verhaal is Joeri de hoofdpersoon. Hij is anders dan andere jongens, maar dwingt respect af door zijn houding, want dapper is hij wel. Je leeft echt mee met Joeri en bewondert hem hoe hij zich handhaaft op zijn school.
Ongerust is hij als zijn moeder naar het ziekenhuis moet, maar ook de moeder weet alles te relativeren door haar humor. Ze zegt bijvoorbeeld tegen Joeri: ‘Doe jij je badpak maar weer uit’, terwijl Joeri gewoon zijn zwembroek aan heeft. Zo laat ze merken dat ze heus wel iets van Joeri’s gedachten begrijpt.
Houd je ervan als serieuze zaken op een luchtige en geestige manier gebracht worden?Dan is dit boek echt een aanrader voor jou!
Joeri, bijna 12 jaar en half doof aan één oor, heeft een dik schrift gekocht om een geheim boek over zichzelf te schrijven. Hij zou namelijk eigenlijk liever een meisje willen zijn en wacht op een wonder. Zijn moeder vertelt hem dat hij Marjoleintje zou heten als hij een meisje was geweest. Hij schudt de letters en maakt er Majlent van, zijn geheime nieuwe naam.
Die dag komt zijn moeder thuis met de mededeling dat ze naar het ziekenhuis moet om aan de ontsteking aan haar been geopereerd te worden. Joeri is hier ongerust over, maar gelukkig mag hij wel bij zijn vader blijven en hoeft hij niet uit logeren. Hij schrijft alles op: wat hij beleeft op school en thuis. Gedurende vier dagen wordt je deelgenoot van zijn leven en zijn strijd of het wonder nu wel of niet door moet gaan. En aan het eind van die vier dagen weet hij ook precies wat hij later worden wil.
Recensie - Hilde Clemens
”Ik weet niet hoe ik het op moet schrijven, want ik mag het wonder niet verraden. Maar ik weet al heel erg lang dat ik geen gewone jongen ben – zo zal ik het maar zeggen. Aan de buitenkant zie ik er wel als een jongen uit, maar van binnen niet, volgens mij.”
Dit schrijft Joeri in zijn schrift, wat hij speciaal heeft gekocht om een boek over zichzelf te schrijven. Hij wacht namelijk op een wonder. Als lezer begrijp je heel snel wat dat wonder is en wil je heel graag weten of het nog wel goed komt met Joeri.
Op een hele grappige manier, met uitspraken die getuigen van veel humor, wordt beschreven wat Joeri gedurende vier dagen beleeft op school en thuis. Hij zegt bijvoorbeeld dat niemand kan weten of hij geen eierstokken heeft, want hij is nog nooit geopereerd en niemand heeft in zijn buik gekeken.
In dit ik-verhaal is Joeri de hoofdpersoon. Hij is anders dan andere jongens, maar dwingt respect af door zijn houding, want dapper is hij wel. Je leeft echt mee met Joeri en bewondert hem hoe hij zich handhaaft op zijn school.
Ongerust is hij als zijn moeder naar het ziekenhuis moet, maar ook de moeder weet alles te relativeren door haar humor. Ze zegt bijvoorbeeld tegen Joeri: ‘Doe jij je badpak maar weer uit’, terwijl Joeri gewoon zijn zwembroek aan heeft. Zo laat ze merken dat ze heus wel iets van Joeri’s gedachten begrijpt.
Houd je ervan als serieuze zaken op een luchtige en geestige manier gebracht worden?Dan is dit boek echt een aanrader voor jou!